Możliwości finansowania badań i prac wdrożeniowych dotyczących zasobów wody, ich rekultywacji i zagadnień pokrewnych jest wiele. I wiele tych projektów byłe, jest i będzie realizowanych. Poniżej będę starał się zbierać te, które mają obszerniejsze strony internetowe z których możecie czerpać wiedzę i obserwować przykłady i efekty różnych rozwiązań. Dla sprawiedliwości lista będzie tworzona chronologicznie od najnowszych do najstarszych projektów.
2019 – 2024 – Delta Nidy
Unikatowa w skali kontynentu struktura geomorfologiczna jaką jest śródlądowa delta rzeki Nidy stanowi jeden z najbogatszych przyrodniczo obszarów w Europie. To obszar uwarunkowanego geologicznie zapadliska tektonicznego o powierzchni ok. 20 km2, zamkniętego od południa Garbem Pińczowskim. Powstały w ten sposób układ rzeźby terenu od dawna sprzyjał powstawaniu rozlewisk. Układ zlewni Nidy powoduje, że rzeka zbiera dużo wody w Górach Świętokrzyskich, ma spore nachylenie i transportuje dużo osadów. Wpływając na rozległy, płaski i wypełniony piaskami teren zwalnia bieg, jej siłą unoszenia gwałtownie maleje pozostawiając tutaj większość niesionych osadów. Skutkiem tego Nida zachowuje się jak przy ujściu do morza: bardzo szybko nadbudowuje osadami koryto, unosząc je ponad otoczenie i w czasie większych powodzi przerzuca koryto w niżej położone miejsca tworząc rozgałęziony układ cieków, podobny do delt przymorskich, z tą jednak różnicą, że ramiona schodzą się z powrotem przed Garbem Pińczowskim.
Niestety, w wyniku błędnie przeprowadzonych prac melioracyjnych w latach 80-tych i 90-tych ubiegłego wieku, układ hydrologiczny regionu został poważnie naruszony. Idea przywrócenia naturalnego charakteru Delty była wielokrotnie podnoszona w ciągu ostatnich 30 lat jednak nigdy nie udało się zgromadzić odpowiednich środków, które umożliwiłyby przeprowadzenie kompleksowych prac. Więcej na stronach projektu https://life4delta.pl/#deltanidy
2014-2020 – Czynna ochrona siedlisk włosieniczników i udrożnienie korytarza ekologicznego zlewni rzeki Drawy w Polsce
Rzeki Drawa, Grabowa i Radew należą do najważniejszych miejsc na Pomorzu Zachodnim dla włosienicznika wodnego (Ranunculus aquatilis), rośliny wodnej na wschodnich obrzeżach jej zasięgu. Jest to roślinność określająca typ siedliska sieci Natura 2000 „cieki wodne od poziomu równinnego do górskiego z roślinnością Ranunculion fluitantis i Callitricho-Batrachion”, która jest wymieniona w załączniku I do dyrektywy siedliskowej. Nizinne rzeki charakteryzujące się tym typem siedliska tworzą jeden z najważniejszych korytarzy dzikiej przyrody w regionie, ale są wrażliwe na degradację siedlisk. W szczególności bariery na rzekach potencjalnie wpływają na migrację ryb i mięczaków oraz zagrażają całemu ekosystemowi zlewni rzeki Drawy. Więcej na stronach projektu http://drawalifeplus.rdos.szczecin.pl/index.php/pl/strona-glowna/
2010 – 2015 – Ekohydrologiczna rekultywacja zbiorników rekreacyjnych „Arturówek” (Łódź) jako modelowe podejście do rekultywacji zbiorników miejskich
Obszar Lasu Łagiewnickiego stanowiący północną granicę miasta Łodzi jest miejscem o szczególnym znaczeniu ze względu na potencjał rekreacyjny oraz bogactwo przyrodnicze regionu. Jednym z głównych walorów tego obszaru są zbiorniki rekreacyjne zlokalizowane w górnej zlewni rzeki Bzury w rejonie Arturówka. Akweny te, podobnie jak większość wód na terenach zurbanizowanych, znajdują się pod znacznym wpływem oddziaływań antropogenicznych, negatywnie wpływających na jakość wody, a tym samym ograniczających użyteczność tego obszaru. Podejmowane w przeszłości próby poprawy jakości tych wód (np. poprzez usuwanie osadów dennych) ze względu na swój ograniczony charakter nie przynosiły trwałej poprawy sytuacji. Dlatego też podjęto próbę wdrożenia kompleksowych rozwiązań rekultywacyjnych, mających na celu poprawę jakości rzeki Bzury i zlokalizowanej na niej kaskady zbiorników w oparciu o systemowe podejście ekohydrologiczne. Więcej na stronach projektu http://www.arturowek.pl/content/strona-glowna
2010 – 2015 – Ekotony dla redukcji zanieczyszczeń obszarowych
Zanieczyszczenia obszarowe, stanowiące obecnie 50% ładunku związków biogennych odpływających z obszaru Polski do Bałtyku, nie były do tej pory w stopniu wystarczającym uwzględnione w planach gospodarowania wodami. Stąd dla uzyskania dobrego stanu ekologicznego wód wymaganego przez Ramową Dyrektywę Wodną nr 2000/60/WE Europejskie Regionalne Centrum Ekohydrologii wraz z Regionalnym Zarządem Gospodarki Wodnej w Warszawie w projekcie „Ekotony dla redukcji zanieczyszczeń obszarowych” (EKOROB) realizowanym w ramach programu LIFE+ Environment Policy and Governance, LIFE08 ENV/PL/000519 podjęły się opracowania spójnego programu innowacyjnych rozwiązań z wykorzystaniem biotechnologii ekosystemowych opartych na ekohydrologicznych podstawach zarządzania zlewnią dla trwałego ograniczenia zanieczyszczeń obszarowych w dorzeczu Pilicy przyczyniającego się do osiągnięcia dobrego stanu ekologicznego wód Zbiornika Sulejowskiego. Więcej na stronie projektu http://www.ekorob.pl/
