Przeglądając artykuły na grupie FB Teoretycznie tak – grupa pronaukowa trafiłem na zapytanie “Czy ktoś mógłby się odnieść naukowo do tych rewelacji? Dotarło do mnie z kilku niezależnych od siebie źródeł, więc wydaje się popularne. W czasach kiedy potrzebujemy ograniczać plastik panika odnośnie wody z kranu może się okazać bardzo szkodliwa.” Dotyczyło ono artykułu: “Czym zatruwa Cię woda z kranu. Będziesz zszokowany” (link). Myślałem, że nie wyrobię się z weryfikacją przed planowanym urlopem, bo przecież autor podał, aż 38 odniesień do literatury naukowej. Ale weryfikacja pierwszych 10 pozwoliła pokazać prawdziwą wartość tego głośno brzmiącego tytułu. 

Pierwsza moja myśl po przeczytaniu artykułu była taka:
Ewidentny przykład pozbierania rożnych faktów bez poparcia głównej tezy, czyli ile tego mamy w wodzie kranowej i jakie dawki wg badań są szkodliwe. Bez tych dwóch elementów ten artykuł nie ma żadnej wartości.

W artykule możemy przeczytać, że w wodzie kranowej znajdziemy takie związki jak: Trihalogenometany, Kwas heksafluorokrzemowy i ołów, pestycydy, N-nitrozodimetyloamina (NDMA). Ponieważ zawodowo nie zajmuję się tymi tematami, myślałem, że przeszukiwanie baz naukowych zajmie mi sporo czasu, aby zweryfikować zawarte w artykule informacje. Na szczęście coś mnie tchnęło, żeby sprawdzić linki umieszczone przez autora. Pierwsza 10 dotycząca Trihalogenometany (THM) wystarczyła, na dalszą część szkoda czasu.

W artykule mamy m.in. porównanie normy THM w USA (25 μg/L) i w Polsce (100 μg/L)

Nie wiem skąd wartość 25 dla USA, skoro w dalszej części dotyczącej powodowania nowotworów przez THM w pierwszym cytowanym artykule znajdujemy informacje, że w USA norma jest na tym samym poziomie co u nas w kraju. (tu link do artykułu nr 1). Artykuł ten dotyczyły różnych czynników wpływajacych na raka pęcherza moczowego. Wniosek z przeglądu literatury: W tym badaniu nie zaobserwowano w 8 krajach oczywistych powiązań między trendami THM, a rakiem pęcherza.

Idziemy dalej. Publikacja nr 2 (link do publikacji) Ile THM może być w wodzie wodociągowej? Badania przeprowadzono w 88 stacjach uzdatniania wody w Chinach. Zmierzone stężenie THM mieściły się w zakresie 18,81 to 38,96 μg/L, i były niższe od 80 μg/L – normy zalecanej przez agencję ochrony środowiska USA .

W publikacji oznaczonej numerem 3 (link) wskazano, że w wodzie z kranu suma zbadanych związków zaliczanych do grupy THM nie przekraczała 25 μg/L, natomiast w wodzie bezpośrednio przed spożyciem nie przekraczały 10 μg/L. Podejrzewam, że spadek wynika z ulotnienia się substancji THM do powietrza, bo artykuł dotyczył ich zawartości w powietrzu. Ale nie mogę tego zweryfikować, bo chwilowo nie mam dostępu do bazy czasopism.

I teraz będzie hicior. Publikacja oznaczona nr 4 (link) dotycząca zachorowalności na raka piersi w Hiszpanii. Badania oparte były na 1003 kobietach z rakiem piersi i grupie kontrolne 1458 kobiet. Cała grupa była narażona na stężenia THM w zakresie od 0,8 do 145,7μg/L. Wniosek z badań: Długoterminowa ekspozycja na THM w wodzie pitnej nie były związane z rakiem piersi u kobiet. Może istnieć umiarkowane powiązanie z chloroformem w najwyższych odnotowanych dawkach, ale potrzebne są dalsze badania, aby potwierdzić te wyniki.

Publikacja nr 5 (link) to podobne badania w Hiszpanii i we Włoszech dotyczące raka jelita grubego. Wniosek: Nie znaleźliśmy wyraźnych dowodów na związek między całkowitą ekspozycją na THM w ciągu całego życia, a rakiem jelita grubego. 

Publikacja 6 (link) to praca przeglądowa zbierająca informacje o przyczynach raka wątroby i jej niealkohoowego stłuszczenia. Wśród publikacji jest jedna dotycząca THM, w której wniosek był taki, że stężenia 62,0-88,9 μg/L nie były powiązane z chorobami wątroby.

Kolejne badanie nr 7 (link) dotyczące niepłodności na podstawie jakości nasienia. Badania przeprowadzone w Chinach. Wnioski: Nie zaobserwowano widocznych efektów łącznych między THM a jakością nasienia.

Badanie nr 8 dotyczące związku z cukrzycą (link) Wniosek: związek produktów ubocznych dezynfekcji z występowanie cukrzycy był zerowy. Stężenia THM w moczu badanych 0,025–3,16 µg/L.

Badanie nr 9 dotyczące wrodzonych wad serca (link). Badano różne związki będące wynikiem uzdatniania wody. Wniosek: Wiele z naszych wyników było zerowych (brak korelacji), zaobserwowano pewno zależność pomiędzy bromoformem a wadami wrodzonymi serca. Jednak dalsze badania są potrzebne

Badanie 10 dotyczące chloroformu (jeden ze związków z grupy THM) na podstawie projektu badawczego (realizacja w latach 1997-2000) dla Amerykańskiej Agencji Ochrony Środowiska (EPA). Wybrałem na chybił trafił jedną z publikacji będących efektem projektu (link). Badania przeprowadzone na myszach. Zastosowane stężenia 0, 400, 800 and 1600 mg/L – czyli odpowiednio 4, 6 i 16 tysięcy razy większe niż norma 100 μg/L (0,1 mg/L) dla wszystkich THM. W takich stężeniach to nic dziwnego, że toksyczne.

I to by było na tyle. Dalej nie analizowałem, bo jeśli w 10 pierwszych publikacjach brak jest wniosków opisanych w artykule, to szkoda czasu na dalsze sprawdzanie. Lepiej spędzę ten czas przygotowując dla Was kolejne wpisy.

Podobał Ci się mój artykuł? Możesz wesprzeć moją działalność darowizną i zostając moim Patronem – tutaj więcej informacji

Możesz też zarejestrować się poprzez poniższy formularz, aby otrzymywać powiadomienia o nowych artykułach. Nie ujawnię nikomu Twojego adresu!